فرا رسیدن ولایت و امامت مولا مهدی صاحب الزمان مبارک باد...!
.
.
.
.....................
روزها از پی هم گذشت و من همچنان حیرانم
می اندیشم روزها و ثانیه ها چه صبری دارند که هرسال شاهد آمد و رفت ها هستن
هنوز خاک عزای در آتش گرفته
مادر سیلی خورده و میخ به پهلو
از پهنای صحرای سیاه پوش چادرم بر نخاسته بود
که چون یتیمان کوفه کاسه شیر به دست فرق شکافته مولا شدم
هنوز غم جانگداز محراب خونین هم نشین شب هایم بود
که تشتک خونین جگر پاره ی شب نشین بقیع را جلوی دیدگان پر از اشکم نهادند
و من با کوله باری از درد چون پروانه ای شیدا به دور شمع میگشتم و میسوختم
از نفس افتاده و مویه کنان علم کاروان در برابرم قد بر افراشت
و شدم صحرا نشین غم کربلا
غم دست بریده
گوش بریده و گوشواره خونین
غم تیر سه شعبه
و گلوی سپید غرق خون شش ماهه ی رباب
و غم جانسوز سر بریده...
سر بریده ی مولایم حسین (ع)
چله نشین غم کربلا بودم که سجاده نشین غم سید الساجدین شدم
نفسی برایم نمانده بود
فاطمیه به سر آمد
محرم گذشت
صفر وداع کرد
و اکنون من در نقطه ای ایستاده ام که مولایم
مهربان آقایم
غم نشین عروج پدر است
و در آستانه ی امامت و ولایت
و من شاد و سرمست از رسیدن امامت آقایم...
و هم چنان حیران از این همه انتظار
انتظاری که سالهاس برای پایان خود منتظر است و به سر نیامده
خورشید عالم تاب من
ساقی کربلا
مهربان مولایم
ظهور کن
ظهور کن
اللهم عجل لولیک الفرج...!
