آدم بشوم سه شنبه هم می آیی...!

 چند روز پیش یکی از بچه ها پیامی فرستاد برام که گفتنش خالی از لطف نیس.... تقصیر من این است که کم می آیی.هرگاه شدم اسیر غم می آیی...این جمعه و جمعه های دیگر حرف است.آدم بشوم سه شنبه هم می آیی...نمیدونم چند جمعه از  بهارهای گذشته ازعمرم رو یادش کردم  نمیدونم غیراز جمعه ها چند بار درطول هفته از ته دلم گفتم اللهم عجل لولیک الفرج.... توی خاطرات ذهن خسته ام میگردم ببینم بعد از تمام شدن مدرسه و اون صبحگاه های به یادموندنی روزی بوده که بعد از پاشدن از خواب دست به دعا شده باشم ودعای فرج خونده باشم.....الحق که راسته جمعه ها حرفه اگرآدم بشم وبه عنوان شیعه ی علی منتظر خوبی باشم برات  سه شنبه هم می یای درواقع این منم که سر کلاس عاشقیت غیبت میکنم وتو هربار مهربونتر از قبل منو قبول میکنی همه ی واحدهامو ناپلئونی پاس کردم آقاجان رحمی کن و تو ادامه راه هم همراهم باش و نگاه نازت رو ازم نگیر....

گدای درخونه ات.