خاطره ی اولین دیدار با این دنیای هزار رنگ...تولدم مبارک !

میگریست تا که شاید

ندای قلبش که غمناکترین سرود هستی بود را به گوش پروردگارش برسانند

پروردگار صدایش را شنید و به او تسلا داد به او امید داد که کسانی در

زمین مراقب او هستند کسانی که او را از جان بیشتر دوست میدارند

و تا زمانی که جان در بدن دارند از او نگهداری میکنند دخترک آن دو فرشته ی

آسمانی را دید دو فرشته ای که خدا وعده داده بود یکی پدر و دیگری مادر...

و آرام شد. روزها سپری شد پدر و مادر کودک برای او نامی برگزیدند تا در

این دنیای بی نام و نشان نامی داشته باشد و سپس سرود آسمانی الله اکبر

را در گوش های کوچکش زمزمه کردند تا شاید دخترک که هنوز پاک بود با گوش

های کوچکش عظمت این ندا را بفهمد آنها این سرود را زمزمه میکردند و کودک

لحظه به لحظه آرام تر میشد داشت به خاطر می آورد به خاطر می آورد که این

ندا را در آسمان شنیده است ... از شادی خندید و دست و پایش را تکان داد

خوشحال بود شاد بود که در این کره ی خاکی نشانی از آسمان هست و آن

لحظه زیباترین لحظه ی حضور دخترک در زمین و بین زمینیان بود....

.

.

.

با لبخند از پشت صحفه رنگی لب تاب بلند میشم و میرم تا که در آغوش گرم

مامان به آرامش برسم به یاد اولین آغوش گرم مادرانه ی این فرشته ی

آسمونی ...

یا زهرا...!